Maç başında oyuncular toplanır, Ortada biri oyuncuları motive eder, birden hep birlikte ‘SÖZ’ sesi yükselir. Seyirci buna alışmış futbolcularda öylesine yapmış olmak için yapar. Ama bu hafta öyle değilmiş. Neden mi? Çünkü inanmış Bir Tümosan Konyaspor varmış. Seyirci bunu oyun başladıktan sonra anladı.
Oyuna iyi başladık desek yerinde olur. Ayağa pas yapan, sabırla başa çıkan oyuncuyu bulan bir Konyaspor vardı, vardı diyorum. Çünkü oyun üç perde de gerçekleşti. Birinci bölümde pozisyon kovalayan, rakibe boş alan bırakmayan dersine iyi çalışmış bir görüntü vardı. Guilherme top bizdeyken farklı, top rakibe geçince farklı bir pozisyonda oynuyordu. Recep hoca bu defa dersine iyi çalışmıştı. İşlerde yolunda gidiyordu. İyi pozisyonlar kovaladık. İlk dakikalar seyirciyi heyecanlandırdı.
Gelelim yukarıdaki rakamlaraaa! Biz genellikle ‘hakem konuşmak istemiyoruz’ der, ancak hakem konuşuruz. Maalesef bugünde konuşmak zorunda kaldık. Allahtan sonuç lehimize oldu da büyük cezalardan kurtulduk. Maça iyi başlamış bir Konyaspor olunca mı nedir çok umutlandık. Ancak ilk dakikalarda kesilen iki hızlı hücumda hakem bilerek ya da bilmeyerek! sinir uçlarımızla ciddi derecede oynamaya başladı. Hani bir tanımlama var ya ‘Hakem takdir haklarını hep rakip takımdan yana kullandı’ diye. Ben bu maç için bu tanımların az hatta çok az olduğunu düşünüyorum. Göstermesi gereken maçın başında iki sarı kartı kullanmayınca seyirci çileden çıktı. Ama takım yine de oyun konsantrasyonunu kaybetmeden devam ediyordu ki. Hani hakem bir şeyleri belli etmeden bir şeyler yapmak isterken genç istekli oyuna başlayan Melih Bostan hakemin ekmeğine yağ sürdü. 27. dakikada acemice yaptığı hareketle takımı on kişi bıraktı. Şans böyle güzel bir maçta ayağına gelmiş istekli başlamışsın neden be Melih. Takımımız on kişi kaldıktan sonra bir duraklama devrine girse de Beşiktaş bir şey ortaya koyamadı. Yan topla 45. dakikada Uğurcan Konyaspor’umuz öne geçirdi. Bu dakikadan sonra oyun başka bir hikâyeye evirildi.
İlk yarının sonunda olabilecek en güzel şey olmuştu. 1-0 öne geçmiş, kırmızı kartla kaybettiğimiz moralimizi yeniden kazanmıştık. İlk yarının oynanmayan süresi tabelada gören seyirci şaşkına döndü. +6’da ne! Maç bir defa VAR için durmuş fazla da sakatlık olmamıştı. Seyirciyi iyiden iyi ‘ŞANS’ korkusu sarmıştı. Öylede oldu. Bir ara seyirciden şöyle bir mıdırdanma duydum, ‘Hakem her pozisyonda kalecimizden uzaklaşmadan uyarmak için bekliyor.’ Doğal olarak 1-0 önde olan takım bir de eksikse birazda olsun ağırdan alır. Fakat hakem bunun önüne geçmek için her fırsatta oyuncularımızın yanında bitiyordu.
64. dakikaya geldiğimizde yine gereksiz ve hakemin istediği olunca Ndao da ikinci sarı karttan oyun dışı kaldı. Sahada dokuz kişi kalan Konyaspor haftalardır biriktirdiği enerjinin tamamını bu maçta ortaya koydu. Beşiktaş bütün kozlarını oynarken inanılmaz bir mücadele ve hırsla maçı tamamladık. Ne derseniz deyin ateş çemberi daralırken altın değerinde üç puan bizim oldu.